เลนส์ออพติคอล

เลนส์ออปติคัลเป็นส่วนประกอบออปติคัลโปร่งใสที่มีพื้นผิวโค้งที่สามารถหักเหและโฟกัสแสง พวกเขาใช้กันอย่างแพร่หลายในระบบออพติคอลต่างๆเพื่อจัดการกับแสงแสงแก้ไขการมองเห็นวัตถุขยายและสร้างภาพ เลนส์เป็นองค์ประกอบสำคัญในกล้องกล้องจุลทรรศน์กล้องจุลทรรศน์แว่นตาโปรเจ็คเตอร์และอุปกรณ์ออพติคอลอื่น ๆ อีกมากมาย

เลนส์มีสองประเภทหลัก:

เลนส์นูน (หรือการบรรจบกัน): เลนส์เหล่านี้หนากว่าตรงกลางมากกว่าที่ขอบและพวกมันมาบรรจบกันรังสีแสงคู่ขนานที่ผ่านพวกเขาไปยังจุดโฟกัสที่ด้านตรงข้ามของเลนส์ เลนส์นูนมักจะใช้ในแว่นตาแว่นตากล้องและแว่นตาเพื่อแก้ไขสายตาสั้น

เลนส์เว้า (หรือแยก): เลนส์เหล่านี้บางกว่าที่กึ่งกลางกว่าที่ขอบและทำให้เกิดรังสีแสงแบบขนานผ่านพวกเขาเพื่อแตกต่างราวกับว่าพวกเขามาจากจุดโฟกัสเสมือนจริงที่ด้านเดียวกันของเลนส์ เลนส์เว้ามักจะใช้ในการแก้ไขสายตาสั้น

เลนส์ได้รับการออกแบบตามความยาวโฟกัสซึ่งเป็นระยะทางจากเลนส์ไปยังจุดโฟกัส ความยาวโฟกัสกำหนดระดับของการดัดแสงและการสร้างภาพที่เกิดขึ้น

คำสำคัญบางประการที่เกี่ยวข้องกับเลนส์ออพติคอล ได้แก่ :

จุดโฟกัส: จุดที่รังสีแสงมาบรรจบกันหรือดูเหมือนจะแตกต่างหลังจากผ่านเลนส์ สำหรับเลนส์นูนมันเป็นจุดที่รังสีขนานมาบรรจบกัน สำหรับเลนส์เว้ามันเป็นจุดที่รังสีที่แตกต่างดูเหมือนจะเกิดขึ้น

ความยาวโฟกัส: ระยะห่างระหว่างเลนส์และจุดโฟกัส มันเป็นพารามิเตอร์สำคัญที่กำหนดพลังงานของเลนส์และขนาดของภาพที่เกิดขึ้น

รูรับแสง: เส้นผ่านศูนย์กลางของเลนส์ที่ช่วยให้แสงผ่าน รูรับแสงขนาดใหญ่ช่วยให้แสงผ่านได้มากขึ้นส่งผลให้ภาพสว่างขึ้น

แกนแสง: เส้นกลางที่ผ่านศูนย์กลางของเลนส์ตั้งฉากกับพื้นผิว

พลังงานเลนส์: วัดเป็น diopters (d), พลังงานเลนส์หมายถึงความสามารถในการหักเหของเลนส์ เลนส์นูนมีพลังบวกในขณะที่เลนส์เว้ามีพลังเชิงลบ

เลนส์ออพติคอลได้ปฏิวัติสาขาต่าง ๆ ตั้งแต่ดาราศาสตร์ไปจนถึงวิทยาศาสตร์การแพทย์โดยอนุญาตให้เราสังเกตวัตถุที่อยู่ห่างไกลปัญหาการมองเห็นที่ถูกต้องและดำเนินการถ่ายภาพและการวัดที่แม่นยำ พวกเขายังคงมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาเทคโนโลยีและการสำรวจทางวิทยาศาสตร์